Een kijkje bij…
Voor deze nieuwe blog hebben we een kijkje genomen bij de jeugdgroep van Zoldertejater met Sophie de Bruijn. Sophie is 20 jaar oud en al 7 jaar actief bij onze prachtige vereniging.
Het nieuwe stuk van de jeugd, ‘De steen die in het water valt’, kaart een paar heftige thematieken aan waardoor het een extra grote uitdaging is voor de groep. Sophie vertelt over haar rol ‘Katinka’, een meisje die het haar missie maakt om iemand in de klas te pesten. Toen ik haar vroeg wat ze op dit moment het moeilijkste vond, gaf ze aan dat de rol van een pester haar zwaarder viel dan gedacht. Sophie zelf wil altijd zo aardig mogelijk zijn voor iedereen. En om dan precies het tegenovergestelde te moeten acteren is daarom een enorme uitdaging.
We zijn een kijkje gaan nemen bij de repetitie om te zien wat Margot (de regisseuse) en de spelers doen. De repetitie start. Alle spelers druppelen binnen en kletsen nog wat bij. Wanneer Margot wil beginnen, vraagt zij de concentratie van alle acteurs door te starten met een concentratieoefening. Bij deze oefening lopen de spelers in stilte rond door de zaal en laten de dag die ze hebben gehad achter zich. Na enige tijd tellen zij af van 10 naar 1, waarna zij allemaal in hun rol moeten lopen en praten. In het geval van Sophie is dit de stoere en gemene ‘Katinka’. Ze loopt dominerend door de gangen om anderen te laten zien dat niemand anders buiten haar op die school de dienst uit maakt. Opeens zijn de spelers, die we zo goed kennen naast het podium, hele andere mensen die ons mee gaan nemen in een bijzonder verhaal.
Na het rondlopen komen de spelers in een cirkel staan en laat Margot ze zich een voor een voorstellen in hun rol. Op deze manier krijgen de spelers de kans om meer in hun rol te komen. Bij dit voorstellen stelt de groep vragen aan bijvoorbeeld Sophie over wie ‘Katinka’ is. ‘Wat zijn je hobby’s?’, ‘In wat voor huis woon je?’, maar ook ‘Waarom pest je?’. Hierdoor kunnen ze dieper in hun rol duiken en beter nadenken over wie hun personage is en waarom ze doen wat ze doen.
Na de rolverdieping kan de repetitie écht beginnen. Omdat alle spelers hun tekst hebben geleerd kunnen zij beginnen met een nieuwe scène. Maar juist ‘het leren kennen van je eigen personage’ is wat ontzettend belangrijk is bij acteren. Er worden niet zomaar teksten opgedreund op het juiste moment. Het is veel meer dan dat. Op deze manier verandert de lieve Sophie in een gemene pester.
Ben jij ook benieuwd naar het jeugdstuk? Zij spelen op 23 en 24 januari in Theater de Bussel.
